8 mei Het land van de farao's
9 mei Piramiden en moskeeën
10 mei Een drukke dag in Cairo
11 mei De vloek van de farao
12 mei Paddenstoelen in een witte woestijn
13 mei Badr de kunstenaar van Farafra
14 mei Middeleeuws Balat & Al Qasr
15 mei Sprookjesachtig Luxor
16 mei Wandeling door Gezira
17 mei Vallei van de koningen
18 mei Heet, heter, heetst - Aswan, Elefantine & Edfu
19 mei De indrukwekkende zuilen van Karnak
20 mei Felucca varen op de Nijl
21 mei Afscheid van Egypte
   
   

8 mei 2010 - Het land van de farao's

Egypte spreekt tot de verbeelding. Het is het land van de farao’s, een land vol geheimen. Als kind waren we beiden al gefascineerd door de mysterieuze piramiden, mummies, hiërogliefen en tempelcomplexen. Op school gingen onze werkstukken en spreekbeurten veelal over Egypte en we verzamelden alles wat los en vast zat. In de loop der jaren kregen we andere interesses en langzaam maar zeker verdween Egypte naar de achtergrond.

Eind april 2010: we zijn de kou in Nederland meer dan zat en willen er graag even tussenuit. Impulsief boeken we een ticket naar Cairo, het wordt tijd om al die schatten uit het verleden eens met eigen ogen te gaan bekijken.
Vandaag is het zover. In slechts 4,5 uur vliegen we met EgyptAir van Amsterdam naar Cairo. In de ontvangsthal worden we opgewacht door een medewerker van Djed Tours die ons afzet bij het Oasis hotel. Het is inmiddels 23.00 uur maar buiten is het nog warm. Dat belooft wat voor de komende dagen!

terug

 

9 mei 2010 - Piramiden en moskeeën

We hebben heerlijk geslapen vannacht en na een goed ontbijt stappen we om 07.30 uur in een Djed busje die ons naar het plateau van Gizeh brengt aan de rand van de miljoenenstad Cairo. Met een handjevol andere toeristen wachten we tot het 08.00 uur is en de poorten van het complex opengaan. We wandelen naar binnen en staan direct oog in oog met de beroemde piramiden van Gizeh. We hebben er al zoveel foto’s van gezien dat het wat onwerkelijk voelt om hier nu zelf te staan. De 1e aanblik is echter overweldigend en de piramiden zijn terecht een wereldwonder. Het complex bestaat uit 3 grote piramiden en een aantal kleinere. De piramide van Cheops is de grootste en is maar liefst 146 meter hoog. Tot de 19e eeuw was deze piramide het hoogste bouwwerk ter wereld. Hij diende als grafmonument voor farao Cheops en is omstreeks 2500 voor Christus gebouwd.

De naastgelegen piramide van Chefren is bijna even groot als die van zijn vader Cheops en heeft aan de bovenkant een opvallende gladde laag. Ooit hadden alle piramiden een dergelijke bekleding. De 3e piramide, de piramide van Mykerinos, is een stuk kleiner.

We bewonderen de piramiden en vragen ons af hoe de oude Egyptenaren deze immense bouwwerken ooit hebben kunnen maken zonder de beschikking te hebben over de hedendaagse machines en gereedschappen. Dat moet echt een gigantische klus geweest zijn! Plotseling wordt de stilte ruw verstoord door verkopers die onze aandacht proberen te trekken. Hello Hello, where are you from? Photo? Camelride? Cheap Cheap! Allemachtig prachtig. Ze zijn aanhoudend en vervelend. De magie is verdwenen.

We lopen nog wat rond en bekijken de Sfinx, een 20 meter hoog beeld met het hoofd van een farao op het lichaam van een leeuw. Hij houdt de wacht voor de piramiden van Gizeh. Als we alles hebben gezien stappen we weer in het busje en rijden naar Saqqara, een van de grootste archeologische sites van Egypte. Hier staat de oudste piramide van het land, die van Farao Djoser. Hij is +/- 2700 voor Christus gebouwd door de beroemde architect Imhotep. Imhotep bouwde een mastaba, een rechthoekig graf -wat gebruikelijk was voor die tijd- maar hij verhoogde hem enkele malen zodat de mastaba een trapvorm kreeg, en zie daar, de 1e piramide. De piramide van Djoser is een indrukwekkend bouwwerk maar helaas staat hij gedeeltelijk in de steigers.

Inmiddels is het bijna 12.00 uur en het is echt bloedheet. De temperatuur geeft nu al + 42 graden celsius aan en we hebben het gevoel alsof we door een oven aan het wandelen zijn. Deze overgang is even teveel voor het goede en we zoeken de schaduw op in een nabijgelegen restaurant. Hier genieten we van een heerlijke lunch van kofta (gegrild schapengehakt), aardappelen in tomatensaus, een aubergine salade en brood met hummus (kikkererwten pasta).
Na de lunch gaan we weer terug naar Cairo. In tegenstelling tot andere Arabische landen zijn de moskeeën in Egypte ook toegankelijk voor niet-moslims en wij zijn erg benieuwd hoe die er van binnen uitzien. De moskee van Sultan Hassan is de 1e moskee die we bezoeken en vooral het prachtige interieur maakt indruk; veel marmer, een prachtige mozaïeken vloer met Perzische tapijten en een fraai binnenhof.

Moskee Ibn Tulun

De 2e moskee die we bekijken is de Ibn Tulun moskee, een van de grootste en oudste van het land. Hij is opgetrokken uit kleisteen en valt op door zijn eenvoud. We wandelen tussen de fotogenieke zuilen door en komen uit op een binnenhof waar een koepelfontein staat. De minaret heeft een opvallende vorm; hij is gedraaid en we kunnen hem beklimmen. Dat doen we dan ook en van boven hebben we een mooi uitzicht over de stad. We vinden het prettig in deze moskee en blijven hier lang hangen. Het is een oase van rust in vergelijking met de hectische stad en bovendien is het hier heerlijk koel. Aan het eind van de middag gaan we terug naar ons hotel waar we genieten van een simpel bord spaghetti. Als toetje kiezen we een lekkere fruitcocktail en proosten op Jan zijn verjaardag en een geslaagde 1e dag in Egypte.


 

terug

 

10 mei 2010 - Een drukke dag in Cairo

We zijn maar 2 dagen in Cairo en omdat we toch graag wat willen zien wordt het vandaag een drukke dag. Via ons hotel regelen we een taxi en rijden eerst naar het oudste gedeelte van de stad, Koptisch Cairo. De hoofdgodsdienst in Egypte is de Islam maar voor de komst van de Islam was Egypte een paar eeuwen Christelijk. Ongeveer 9% van de Egyptenaren is Christen gebleven en zij behoren tot de Orthodoxe Koptische kerk.

Onze taxichauffeur blijkt zelf ook een Kopt te zijn en hij leidt ons graag rond door de Koptische wijk die binnen de muren van een oud Romeins fort ligt. We dwalen door de smalle straatjes en bekijken de Hangende Kerk en de Sint Joris Kerk die beiden een weelderig interieur hebben. Jozef, Maria en Jezus zouden hier diverse plekken hebben aangedaan wat wordt weergegeven op schilderijen en mozaïeken.

Net buiten de Koptische wijk staat de Amr Ibn Al-Aas moskee, de oudste moskee van Egypte en zelfs de oudste van het hele Afrikaanse continent. Uiteraard kunnen we hier niet zomaar aan voorbij gaan. Petra moet een groen gewaad inclusief puntmuts over haar kleding aantrekken voordat we naar binnen mogen. Tot onze verbazing ziet de moskee er erg nieuw uit, waarschijnlijk door de vele restauraties die hier in de loop der jaren zijn uitgevoerd. Het is een fraaie moskee met een mooie zuilengalerij maar hij maakt minder indruk op ons als de Ibn Tulun moskee van gisteren.

Hierna storten we ons in de middeleeuwse bazaar Khan al-Khalili gelegen in het hart van Islamitisch Cairo. Het is hier een drukte van belang. We wandelen door de smalle straatjes, bewonderen het koopwaar en genieten van alle geuren, kleuren en geluiden. Op deze bazaar is werkelijk alles verkrijgbaar. Van souveniers, kleding, parfum en sieraden tot waterpijpen, fruit, voedsel en kruiden. Leuk zo'n bazaar!

Een bezoek aan Cairo is natuurlijk niet compleet zonder een bezoek aan het wereldberoemde Egyptisch museum dus dat is onze laatste stop voor vandaag. We kopen een entree kaartje, geven onze camera’s in bewaring, laten onszelf en onze tassen scannen en dan zijn we eindelijk in het museum waar maar liefst 120.000 voorwerpen uit het oude Egypte tentoon worden gesteld.

Wij gaan als eerste naar de zalen waar de schatten van Toetanchamon liggen en bekijken de sarcofagen, beelden, sieraden, meubelstukken en andere gebruiksvoorwerpen die in zijn graf zijn gevonden. Hoogtepunt van de collectie is echter het prachtige blauw met goudkleurige dodenmasker van Toetanchamon.

Hierna bezichtigen we de overige zalen maar na een tijdje begint het ons te duizelen, er is gewoon te veel te zien. Inmiddels loopt het al tegen sluitingstijd en we gaan weer terug naar ons hotel. Die avond gaan we vroeg naar bed. We zijn moe van alle indrukken van vandaag en morgen is het al vroeg dag want dan gaan we naar de woestijn!
Egyptisch museum te Cairo


 

terug

 

11 mei 2010 - De vloek van de farao

Vannacht word ik diverse malen wakker met kramp in mijn buik en ik moet rennen om op tijd de wc te halen. De vloek van de farao heeft toegeslagen… diarree. Zoals zoveel mensen ontkom ik er deze keer ook niet aan en dat is niet zo’n prettig idee met een lange reisdag in het vooruitzicht. ’s Morgens gaat het gelukkig alweer een heel stuk beter.

Om 09.00 uur komt er een busje van Djed Tours voorrijden en we maken kennis met onze chauffeur en gids voor de komende 5 dagen; Mohamed en Saeed. Gelukkig klikt het direct tussen ons. Beide mannen zijn vrolijk, hebben veel gevoel voor humor en Saeed spreekt ook uitstekend Engels. We verlaten Cairo en rijden al snel door een leeg woestijnlandschap. 95% van Egypte bestaat uit woestijn maar de meeste mensen wonen langs de vruchtbare oevers van de Nijl. We zien onderweg dan ook weinig sporen van leven, op enkele spoorrails en elektriciteitsmasten na.

5 uur later arriveren we in de Bahariya oase. Hier wonen 33.000 mensen verspreid over meerdere dorpjes. Wij verblijven in het kleinschalige maar sfeervolle Golden Valley Hotel aan de rand van het grootste dorp Bawiti. Het wordt beheerd door de Zweedse Ann Brun en haar Egyptische man Ahmed Elshimy. We zijn de enige gasten en worden hartelijk ontvangen met een late lunch bestaande uit soep, een komkommer/tomaten salade, kip, brood en fuul, een puree van gekookte bonen. Het smaakt ons prima.

Mohamed, Saeed en Petra nabij de Bahariya oase

Om 17.00 uur stappen we samen met Saeed en een andere Mohamed in een 4x4 Toyota om wat van de omgeving te zien. We rijden dwars door de oase en het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Mensen bewerken het land en het belangrijkste transportmiddel in deze oase is nog altijd de ezel. Overal waar we kijken staan palmbomen. Bahariya is beroemd geworden vanwege haar verrukkelijke dadels en dat kunnen we inmiddels beamen.

Zodra we de oase verlaten gaat het weelderige groen direct weer over in een kaal en heuvelachtig woestijn landschap. We wandelen wat rond en rijden hierna naar de Engelse Berg die haar naam dankt aan een uitkijkpost op de top, gebouwd door de Britten in de 1e wereldoorlog.


We klimmen naar boven en vanaf de top hebben we een mooi uitzicht op de omgeving en de Bahariya oase. Een strategische plek. We genieten van de zonsondergang en luisteren naar het gezang van de muezzin wat weerklinkt uit de vallei en de mensen oproept over te gaan tot gebed. Als we terugkomen bij de auto heeft Mohamed inmiddels een vuurtje gemaakt en krijgen we een heerlijk kopje zoete muntthee. Hierna rijden we weer terug naar ons hotel. We zitten nog vol van de lunch en slaan ons avondmaal over. De temperatuur is nog zeer aangenaam en samen met Saeed ploffen we neer op het terras. We kletsen totdat het middennacht is en we overvallen worden door de slaap.




terug

 

12 mei 2010 - Paddenstoelen in een witte woestijn

Rotsformaties in de witte woestijn

In 1996 deden archeologen een spectaculaire ontdekking; ze vonden +/- 200 mummies vlakbij de Bahariya oase. Anno 2010 zijn een aantal van deze mummies te bezichtigen in een kleinschalig museum in Bawiti. Vanmorgen om stipt 09.00 uur staan wij voor de ingang van dit museum. De deur is nog op slot en Saeed haalt de sleutel in een nabijgelegen kantoor. Een museum is eigenlijk een te groot woord voor dit gebouw maar de mummies die hier te zien zijn, zijn indrukwekkend. Ze liggen in een glazen vitrine en zijn nog erg goed intact. De meeste mummies hebben een gouden laag over hun hoofd en borst en zijn versierd met hiërogliefen. Naast mummies van volwassenen zijn hier ook mummies van kinderen en zelfs een baby te zien.

Na het bezoek aan het museum wandelen we samen met Saeed naar een archeologische site aan de rand van de oase. Via een steile ladder dalen we af in 2 graftombes. De muren van de graven zijn versierd met kleurrijke schilderingen. Voordat we de tombes ingingen zei Saeed dat we hier geen foto’s mogen maken maar zodra we beneden zijn fluistert de aan ons toegewezen “bewaker” ons de woorden photo photo toe. Verbaasd kijken we hem aan, mag dat dan? De man lacht en houdt zijn hand op. Voor een baksheesh mag alles. In eerste instantie willen we hier niet aan meewerken maar we laten ons toch verleiden en maken snel een paar plaatjes. Later tijdens onze vakantie blijkt er een groot verschil te zijn tussen de schilderingen in deze tombes en de schilderingen in de graven in de koningsvallei.

Als we alles bekeken hebben wandelen we door het dorpje weer terug richting ons hotel. Onderweg kan ik het niet laten om wat foto’s te maken van de huizen met de vrolijk gekleurde ramen en deuren. Het is rustig op straat, het is siësta tijd, maar voor een van de huizen staat een meisje. Ze staart me aan en lacht vriendelijk als ik een foto van haar maak. Als ik haar het resultaat laat zien pakt ze mijn hand vast en neemt me mee naar haar huis. Binnen is het donker en mijn ogen moeten even wennen. Ze laat me de woonkamer, keuken en kleine tuin zien en ik maak kennis met haar moeder en broertje. Helaas spreek ik geen Arabisch en spreken deze mensen geen Engels dus we komen niet verder dan elkaar aankijken, knikken en toelachen. Jan en Saeed hebben geen idee waar ik ben gebleven vandaar dat ik afscheid neem en weer naar buiten loop.

Als we weer bij het hotel zijn frissen we ons even op en stappen hierna in de Toyota Landcruiser. Het is tijd om verder te reizen. Vrijwel direct verlaat Mohamed het asfalt en voor we het weten rijden we door de zwarte woestijn. Wat een prachtig landschap hier. Zwart gekleurde bergen, rotspartijen en golvend geel zand wisselen elkaar af. We stoppen bij een van de bergen om deze te beklimmen. Het uitzicht van boven is schitterend al valt de beklimming niet mee met deze temperaturen, het is nog steeds ver boven de 40 graden. Onze volgende stop is Crystal Mountain, een berg die geheel uit kwarts kristallen bestaat.

Na een uitgebreide lunch van brood met tonijnsalade en mierzoete muntthee rijden we weer verder en wederom verandert het landschap. De zwarte bergen verdwijnen en maken plaats voor witte paddenstoelen. Dit kan niet missen, we zijn aangekomen in de witte woestijn.

Mohamed parkeert de auto en we wandelen tussen de oogverblindende witte kalkformaties. Ze steken mooi af tegen de blauwe lucht en hebben bizarre vormen, uitgeslepen door de woestijnwind.

Dan gaat de zon onder en de lucht kleurt van oranje naar paars. Ook de kalkformaties veranderen van kleur. Dit is prachtig, buitenaards, sprookjesachtig mooi.

Jan en Saeed aan het ontbijt

Mohamed rijdt nog een stukje verder de woestijn in. Hier maken Jan en ik de laatste foto's voor vandaag en dan wandelen we in het pikkedonker weer terug naar de auto. Mohamed en Saeed hebben inmiddels een geschikt plekje uitgekozen voor ons kamp, vlak naast een kalkformatie. Het windscherm staat al op en er knettert een knus vuurtje. We ploffen neer op de uitgerolde matjes. Mohamed is aan het koken en hij is maar liefst 1,5 uur bezig. Hij serveert ons een overheerlijke traditionele bedoeïenensoep, tomatensalade, aardappels en kip. We krijgen meloen toe en daarna volgen nog 2 kopjes muntthee. Inmiddels begint het fris te worden en we gaan rond het vuur zitten. Kleine brutale woestijnvosjes met enorme grote oren naderen ons kamp en eten de restjes van onze maaltijd op. Ik ga languit op mijn rug liggen en geniet van de sterrenhemel. Alleen hier in de woestijn kun je zoveel sterren zien. Het zijn er duizenden. Het is al ver na middennacht als we met tegenzin onze slaapzak in kruipen.


 

terug

 

13 mei 2010 - Badr, de kunstenaar van Farafra

Jan voor een veel gefotografeerde rots

Wakker worden, de zon komt zo op! Jan schijnt met een zaklamp in mijn gezicht en het duurt even voor ik besef waar ik ben. Ik trek een trui aan, pak mijn rugzak & camera en loop achter Jan aan langs de grote kalkformaties. Ik heb redelijk geslapen vannacht maar voel mijn rug behoorlijk, het lag toch niet zo comfortabel op de harde woestijngrond.

Om 05.45 uur komt de zon tevoorschijn en wederom genieten we van dit prachtige schouwspel. Het blijft een adembenemend mooi gezicht. Hierna lopen we terug naar ons kamp. Mohamed en Saeed zijn inmiddels ook wakker en Mohamed heeft al een ontbijtje voor ons klaar gemaakt. Koffie, eieren en bood met fuul.

Rond 09.00 uur verlaten we de witte woestijn en rijden weer naar de asfaltweg. Hier nemen we afscheid van “Mohamed the Jeep” en stappen over in het Djed busje van “Mohamed the Van”.

Onze eerstvolgende stop is de Farafra oase. Voordat we de oase binnen mogen moeten we ons melden bij een splinternieuw politiebureau voor het gebruikelijke registratiewerk alleen deze keer duurt het wel extreem lang. De agenten willen echt alles van ons weten. Volgens Saeed komt dit omdat de politiechef nieuw is en alles volgens het boekje doet. Pas na een half uur krijgen we eindelijk toestemming om verder te rijden.

Farafra is de kleinste oase van alle woestijnoases, hier wonen slechts 3000 mensen. Het dorpje zelf stelt niet zoveel voor maar wij maken een stop bij het huis/museum van de inmiddels beroemde lokale kunstenaar Badr. We bewonderen de bijzondere zandschilderijen en sculpturen die hij heeft gemaakt. Ze beelden het dorpsleven in de Farafra oase uit.

Badr is 100% autodidact en maakt werkelijk originele kunst. Hij heeft al diverse prijzen gewonnen en exposeert in binnen- en buitenland. Helaas is hij er niet vandaag anders hadden we vast en zeker een persoonlijke rondleiding van hem gekregen.

Hierna drinken we een kopje thee in het café naast Badr’s huis en rijden dan in een stuk door naar de volgende oase, Dakhla. Het is een urenlange rit dwars door de lege woestijn en we zijn blij als we eindelijk bij onze overnachtingsplek aankomen. Het Bedouien camp ligt net buiten het centrum van Dakhla en ziet er erg leuk uit.
Badr museum in de Farafra oase

De koepelvormige kamers zijn gemaakt van natuurlijke materialen en het uitzicht over de oase is mooi. Ook hier is het weer extreem rustig, je kunt duidelijk merken dat het toeristenseizoen voorbij is. We zijn moe van de lange rit en hebben weinig puf voor een stadstour. De rest van de middag en avond brengen we dan ook heerlijk luierend door, we hebben tenslotte vakantie.

 

terug

 

14 mei 2010 - Middeleeuws Balat & Al Qasr

Vanmorgen vertrekken we al vroeg want we hebben een lange dag in het vooruitzicht. Onze eerste stop is Al Qasr, een verlaten stadje met een middeleeuws karakter. We slenteren door de smalle straatjes en bekijken de huizen en de moskee die helemaal uit leem zijn opgetrokken. Dit stadje geeft een goed beeld hoe de mensen hier vroeger geleefd moeten hebben.

Hierna rijden we door naar Balat. Hier bezoeken we een kleine graftombe die eigenlijk niet zoveel voorstelt maar Balat zelf blijkt een verrassend leuk dorpje te zijn. De straatjes zijn smal en stoffig en de huizen hebben vrolijke pasteltinten. Sommige huizen zijn beschilderd met afbeeldingen van vliegtuigen en de Ka’aba, het heilige zwarte kubusvormige gebouw in Mekka. Deze schilderingen geven aan dat de mensen die hier wonen de bedevaart naar Mekka hebben gemaakt.

We wandelen wat rond door oud Balat en voor een van de huizen staat een echtpaar. Ze begroeten ons vriendelijk en ik gebaar of ik een foto van ze mag maken. Dat is geen probleem. Ze bewonderen het resultaat achter op het schermpje van mijn camera en vragen plotseling of we zin hebben in thee. Graag! We doen onze schoenen uit en volgen de mensen naar binnen. Terwijl de vrouw des huizes water kookt geeft de man ons een rondleiding door zijn huis. Trots laat hij ons de keuken, de slaapkamer, de oven en de opslagplaats voor graan zien en via een steile trap bereiken we het dakterras.

Het lemen dorp Al Qassr

Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over het dorp. Weer beneden aangekomen nemen we plaats op de grond en genieten van een kopje muntthee.

Thee drinken bij zeer hartelijke mensen

Het oudere echtpaar kijkt ons stralend aan en wij zijn ontroerd door zoveel gastvrijheid. Dit soort ontmoetingen met de lokale bevolking maakt reizen voor ons zo bijzonder.

Na een hartelijk afscheid rijden we verder naar Kharga, de grootste woestijnoase van Egypte. Even buiten het stadje ligt de Necropool van al-Bagawat, een Christelijke begraafplaats. De temperatuur is inmiddels gestegen tot ver boven de 40 graden en wij hebben geen puf en zin om deze begraafplaats te bezoeken. In plaats daarvan genieten we van een lunch van brood met hummus en tonijnsalade in een nabijgelegen restaurantje. De rest van de namiddag brengen we luierend door in ons hotel, in afwachting op betere temperaturen want het is vandaag wel erg heet.

Rond 20.00 uur gaan we de stad verkennen. Was Kharga vanmiddag praktisch verlaten, nu is het overal een drukte van belang. Mannen zitten voor hun huis en lurken aan hun waterpijp, vrouwen wisselen de laatste roddels uit en kinderen rennen achter elkaar aan door de smalle straten. Op de markt is van alles te koop; kruiden, fruit, kleding etc. Het is leuk om hier rond te slenteren en het valt ons op dat we al de hele dag geen enkele andere toerist hebben gezien. Er komt een heerlijke lucht van gegrild vlees uit de restaurantjes en samen met Saeed en Mohamed gaan we een hapje eten. ’s Avonds blijven we nog lang kletsen op het terras van ons hotel. Mohamed en Saeed zijn aangenaam gezelschap en de afgelopen dagen hebben we veel lol gehad met elkaar. Jan spreekt inmiddels zelfs een aardig woordje Arabisch! Het zal raar zijn om morgen afscheid van ze te nemen.


 

 

terug

 

15 mei 2010 - Sprookjesachtig Luxor

Luxor tempel in de avond

Om 05.45 uur gaat de wekker en om 06.45 uur zitten we nog wat slaperig in de auto. Vanmorgen rijden we in één stuk door naar Luxor. Het woestijnlandschap onderweg bestaat uit een kale ietwat saaie zandvlakte en kilometers lang zien we geen enkel teken van leven. Na een paar uur rijden verandert het landschap en bevinden we ons plotseling tussen weelderig groene palmplantages. Dit is het vruchtbare nijldal. Rond 11.00 uur worden we afgezet bij hotel El Nakhil en nemen we afscheid van Saeed en Mohamed. Ze hebben nog een lange reis voor de boeg want hun eindbestemming voor vandaag is Cairo.

We hebben Hotel El Nakhil via internet gevonden en dit blijkt een goede keuze te zijn. Het hotel ligt in het dorpje Gezira op de Westoever van de Nijl vlakbij Luxor. Het is kleinschalig -er zijn slechts 11 kamers- het dakterras is ruim en er hangt een gemoedelijke sfeer, we voelen ons hier direct thuis.

Na een heerlijke lunch wandelen we naar de oever van de Nijl en laten ons door de lokale pont overzetten naar Luxor, een drukke stad met 350.000 inwoners. Maar liefst 85% van de inwoners van Luxor is afhankelijk van toerisme om in haar levensonderhoud te voorzien en we zijn dan ook niet verbaasd als we continue worden aangesproken door mensen die ons iets willen aanbieden; een taxi, een ritje in een paardenkoets, een felucca tocht over de Nijl, een tour of een hotel. De mensen zijn echter lang niet zo opdringerig en vervelend als we vooraf vaak hebben gehoord of gelezen. Jan schudt ze joviaal de hand en antwoord standaard “mumkin bukra, Inshallah” (misschien morgen, als God het wilt). Onze “belager” tovert dan altijd een grote lach op zijn gezicht en laat ons verder met rust.

Ooit was Luxor, destijds Thebe geheten, de hoofdstad van het Oude Egypte en in de omgeving van Luxor zijn nog veel monumenten uit deze periode te vinden. Wij bezoeken vanmiddag de Luxor tempel die middenin de stad ligt. Het is een van de grootste tempels van Egypte, gebouwd door Amenhotop III en uitgebreid door Farao Ramses II. We wandelen door het complex en bewonderen de grote obelisk, de sfinxen galerij, de zuilen en de metershoge beelden van Ramses II. Erg indrukwekkend allemaal. Middenin het tempelcomplex staat de Abu al Haggag moskee. Deze moskee is in de 13e eeuw gebouwd bovenop een stuk van de tempel. Tijdens de restauratie van de tempel eisten de inwoners van Luxor dat deze moskee zou blijven staan en zo geschiedde.

Inmiddels begint het te schemeren en de tempel wordt prachtig verlicht. Dit geeft het geheel een sprookjesachtige aanblik! Een mooie eerste kennismaking met Luxor.


terug

 

16 mei 2010 - Wandeling door Gezira

We hebben geen wekker gezet en worden pas om 09.30 uur wakker. Blijkbaar hebben we toch wat slaap tekort gehad de afgelopen dagen. Na het ontbijt maken we een wandeling door het dorpje Gezira. Onderweg komen we vrouwen tegen die trossen bananen op hun hoofd vervoeren, ze werken op een bananenplantage hier in de buurt. Al snel is het te heet om ook maar iets te ondernemen dus we gaan weer terug naar ons hotel en brengen de rest van de middag door op het dakterras. Gelukkig hebben we genoeg leesvoer meegenomen en we verdiepen ons in onze reisgids om uit te zoeken wat we de komende dagen gaan doen.

Rond 17.00 uur worden de temperaturen wat aangenamer en we steken wederom de Nijl over naar Luxor. Ons hoofddoel is geld pinnen en als dat eenmaal gelukt is slenteren we nog wat door de stad. Er is een gezellige soek waar werkelijk van alles en nog wat te koop is.

Dan gaat de zon onder en we gaan aan de oever van de Nijl zitten. Op het water is het een drukte van belang, voornamelijk met luxueuze cruiseschepen en Felucca’s. Leuk om naar te kijken. Het lijkt ons een aangenaam tijdverdrijf om in een Felucca een tochtje over de Nijl te maken dus dat wordt toegevoegd aan ons “to-do”lijstje.

De Nijl met in de voorgrond de veerboot


 

terug

 

17 mei 2010 - De vallei van de koningen

Voor het eerst sinds we in Egypte zijn word ik wakker van de oproep tot gebed die uit de luidspreker van de naastgelegen moskee schalt. Het is nog maar 04.30 uur en veel te vroeg om op te staan. Helaas kan ik de slaap niet meer vatten en ik ben blij als onze eigen wekker een uur later afgaat. Om stipt 06.00 uur rijdt een vooraf besproken taxi voor die ons afzet bij de tempel van Hatsjepsoet. Hatsjepsoet is de enige vrouwelijke Farao die de oude Egyptenaren ooit hebben gekend en haar graftempel ligt aan de voet van een steile bergwand.

Tempel van Hatsjepsoet in de vallei van de koninginnen

We kopen een kaartje en bekijken de tempel. Het bouwwerk bestaat uit 3 terrassen en ziet er vrij modern uit. Er zijn mooie beelden en reliëfs te zien. We zijn de enige toeristen hier en genieten van de rust. Hoe anders moet dat geweest zijn op die bewuste dag in november 1997 toen 6 militante moslims hier, op deze plek, 62 mensen hebben vermoord. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Egypte. Sinds die dag worden de bezienswaardigheden in Egypte zwaar bewaakt om herhaling te voorkomen.

Beelden bij de Hatsjepstoet tempel

Onze 2e stop is Medinet Habu, de dodentempel van Ramses III en deze tempel is al direct onze favoriet vanwege de zuilen en muren die versierd zijn met prachtige kleurrijke reliëfs. Koptische monniken hebben deze afbeeldingen in het verleden met modder bedekt, dat is de reden waarom ze zo goed bewaard zijn gebleven. Een van de bewakers geeft ons een korte rondleiding en toont ons reliëfs die het verhaal vertellen van de vele strijdtochten van de grote Ramses.

Hierna rijden we door naar de Koningsvallei. Op het eerste gezicht is dit een kale zinderende verlaten vlakte maar diep verscholen in de rotsen liggen de graven van de farao’s. We laten onze camera’s achter in de taxi (fotograferen is verboden in de Koningsvallei) en kopen een kaartje. We mogen 3 graven bezoeken en beginnen met één van de mooiste graven in deze vallei, die van Ramses V & Ramses VI. Ramses V was begonnen met de bouw van dit graf en na zijn dood breidde Ramses VI het verder uit zodat hij er zelf ook gebruik van kon maken.

We dalen af in een gang die ons steeds dieper de rots in voert. De wanden en het plafond zijn versierd met prachtige kleurrijke schilderingen. De gang eindigt in de grafkamer waar de granieten sarcofagen van Ramses V & VI liggen. Ooit lagen hier ook kostbare schatten zoals sieraden, meubel- stukken, goud, voedsel, kruiken etc. etc. Allemaal bezittingen van de farao die hem moesten begeleiden naar het hiernamaals.

Wij genieten minutenlang van de prachtige schilderingen in het graf van Ramses V & VI. Dit is erg indrukwekkend en we hebben even tijd nodig om het op ons in te laten werken. We zijn de enige toeristen en een bewaker wenkt ons. Hij laat ons de sarcofagen en schilderingen van heel dichtbij bekijken. Prachtig om te zien maar het voelt als grafschennis en we zijn blij als we weer “veilig” achter het gespannen touwtje staan.

Het volgende graf dat we bezoeken is van Ramses III en in tegenstelling tot het graf van Ramses V & VI is het hier extreem druk met toeristen. We lopen achter de mensenmassa aan door de smalle gang. De kleurrijke schilderingen zijn te zien door een glazen wand, op deze manier worden ze beschermd tegen invloeden van buitenaf. Dit graf is echter een stuk lager en kleiner dan het graf van Ramses V & VI en mede door al die mensen krijg ik het spaansbenauwd en wil ik zo snel mogelijk weer naar buiten. Hier is niks meer te merken van die geheimzinnige magische sfeer zoals we die ervaren hebben in het graf van Ramses V & VI.

Inmiddels begint het erg heet te worden vandaar dat we teruglopen naar onze taxi en richting Luxor rijden. Op de terugweg stoppen we nog even bij de grote kolossen van Memnon. Ooit stonden deze 18,5 meter hoge beelden voor de tempel van Amenhotep maar de tempel is verdwenen en de kolossen staan er verlaten bij, aangetast door de tand des tijds.

terug

 

18 mei 2010 - Heet, heter, heetst – Aswan & Edfu

Stipt 06.30 uur komt er een taxi voorrijden; we hebben een lange rit in het vooruitzicht want we gaan naar Aswan. Aswan is de zuidelijkste stad van Egypte en ligt ongeveer 220 kilometer vanaf Luxor. Het verplichte konvooi tussen beide steden is kort geleden afgeschaft maar een speciale permit is nog wel vereist. Onderweg stoppen we bij diverse checkpoints waar strengkijkende agenten op hun gemak alle formulieren controleren.

Rond 10.00 uur zijn we dan eindelijk in Aswan. Hier nemen we de lokale pont naar het eiland Elefantine waar we 2 Nubische dorpjes bezoeken. De Nubische beschaving is een van de oudste ter wereld en ooit was Nubie een onafhankelijk Koningkrijk. Door de aanleg van de stuwdam bij Aswan kwam het leefgebied van de Nubiers onder water te staan en veel mensen moesten noodgedwongen verhuizen. Ze wonen nu in dorpjes langs de Nijl tussen Luxor en Aswan of in buurland Sudan.

We wandelen door de stoffige straatjes en bewonderen de kleurrijke huisjes. Ik ben gek op gekleurde deuren en ramen en kan me hier wat dat betreft flink uitleven. Het dorpje zelf is praktisch verlaten en dat is ook niet zo gek want ieder verstandig mens is nu siësta aan het houden. Hier in Aswan is het nog een paar graden warmer dan in Luxor en dat is goed te merken.

Dachten we van de week nog dat we de maximum temperatuur hadden bereikt, het bewijs is geleverd, het kan nog heter. De zon brandt fel en om de paar stappen moeten we stoppen om water te drinken. Dit is echt niet leuk meer. Vooraf wisten we dat Egypte heet zou zijn maar zo heet…. Na een uurtje nemen we de boot terug naar Aswan en we besluiten om weer terug te gaan naar Luxor, dan maar geen Philae tempel of Aboe Simbel, dat moeten we maar bewaren voor een volgende keer.

Wij in de Edfu tempel

De chauffeur heeft de airco in de auto aangezet en langzaam koelen we weer een beetje af. Na een uurtje rijden zijn we in Edfu en we besluiten om de tempel van Horus te bezoeken, zo hebben we toch nog iets gezien vandaag. En deze tempel valt zeker niet tegen! Het is een van de best bewaarde tempels in Egypte en ook een van de jongste; “slechts” 2000 jaar oud. Al die tijd lag deze tempel verborgen onder het zand. Bij de ingang staat een prachtig granieten beeld van de valkgod Horus en ook de zuilengalerij is indrukwekkend. Het dak is nog bijna helemaal in tact en dat is bijzonder. We krijgen zo een goed idee hoe de andere tempels er ooit hebben uitgezien. Binnen is het heerlijk koel, we wandelen door de smalle gangen, bekijken de hiërogliefen, beklimmen trappetjes en wanen ons Indiana Jones! Na 1,5 uur hebben we alles bekeken en als we buiten komen krijgen we een klap in ons gezicht door de warmte en het felle zonlicht. Een bewaker vertelt ons dat het vandaag maar liefst 49 graden is, pffff, vandaar dat we het zo heet hebben!

We vervolgen onze rit en om 16.30 uur zijn we weer terug in het vertrouwde Luxor waar we enthousiast worden ontvangen door de medewerkers van ons hotel. Na een douche en een heerlijke maaltijd op het dakterras zijn we weer helemaal de oude. Het is een goede keuze geweest om terug te keren naar Luxor.

 

terug

 

19 mei 2010 - De indrukwekkende zuilen van Karnak

Het is precies 06.00 uur als we een kaartje kopen bij Karnak, een van de grootste Faraonische monumenten van Egypte. De zon is net op en er is nog geen enkele andere toerist te bekennen. Via een indrukwekkende Sfinxenallee lopen we naar de ingang van de tempel van Amon waar we oog in oog staan met een granieten beeld van Ramses II. Aan zijn voeten staat een van zijn dochters. Dan betreden we de zuilenhal en mijn adem stokt even in mijn keel, wat is dit mooi! Hier staan maar liefst 134 zuilen van 15 meter hoog, sommigen zijn zelfs 21 meter hoog.

Jan kijkt naar de enorme zuilen van het Karnak-tempel complex

Ze staan dicht op elkaar en zijn werkelijk gigantisch. Vroeger droegen deze zuilen een dak en na ons bezoek van gisteren aan de Horus tempel kunnen we ons goed voorstellen hoe dat er uit moet hebben gezien. De zuilen zelf zijn versierd met fraaie hiërogliefen.

De zon schijnt naar binnen en zorgt voor een magisch schaduw/licht spel. Minutenlang dwalen we tussen de zuilen door, ons verwonderend over de grootsheid van deze plek.

We zijn nog steeds de enige mensen hier, op een bewaker na die op de voet van een van de zuilen zit en al onze bewegingen volgt. Wat een voorrecht om in alle rust deze tempel te mogen aanschouwen.

Met moeite rukken we ons los van de zuilengalerij en gaan de rest van het complex bekijken. Karnak is 120 hectare groot en er is zo veel te zien. We bewonderen diverse tempels, obelisken, beelden, kapellen, hiërogliefen en een heilig meer. Het is maar goed dat we Karnak voor het laatst hebben bewaard want dit kan niet overtroffen worden. Toch is het vooral de zuilengalerij die de meeste indruk op ons heeft gemaakt.

Rond 11.00 uur begint het heet te worden en inmiddels hebben we het grootste gedeelte wel gezien. We wandelen weer terug naar ons hotel waar we uitgebreid lunchen en de rest van de dag luierend doorbrengen.

 


 

terug

 

20 mei 2010 - Felucca varen op de Nijl

Heerlijk ontspannen zeilen met een felucca op de Nijl

 

Vandaag maken we een tochtje over de Nijl in een Felucca. Een Felucca is een traditionele Egyptische boot met een groot zeil.

Onze schipper zijn we al diverse malen tegen het lijf gelopen bij de pont van Luxor. Telkens probeerde hij ons in zijn Felucca te lokken en telkens zeiden wij weer nee. Tot vandaag. Hij blijkt een vriendelijke jongeman te zijn die blij is dat we juist hem hebben uitgekozen. Het is heerlijk koel op het water en we genieten van de omgeving. Alles ziet er zo anders uit vanaf het water.

Onderweg worden we diverse malen ingehaald door grote luxueuze cruiseschepen. Na een poosje verdwijnt de bebouwing van Luxor en dit gaat over in een landelijke groene begroeiing. Het ziet er erg liefelijk uit. Onze schipper trakteert ons op een sappige watermeloen en hierna varen we weer terug richting Luxor.

We varen nu met de stroming en de wind mee en gaan een stuk sneller dan de heenweg. Veel te snel voor ons gevoel zijn we alweer bij de aanlegplaats aan de westoever en nemen afscheid van onze schipper. Dat was een heerlijk rustgevend tijdverdrijf!


terug

 

21 mei 2010 - Afscheid van Egypte

Helaas…aan alles komt een einde dus ook aan onze vakantie. Vanmorgen worden we al om 06.00 uur opgepikt door een taxi die ons afzet bij het vliegveld van Luxor. Tot onze verrassing blijken we 1e klas tickets te hebben voor de vlucht naar Cairo. Het is slechts een klein uurtje vliegen en we moeten ons haasten om ons welkomstdrankje en ontbijt binnen dat uur naar binnen te werken. Het is helder vandaag en we kunnen de piramide van Djoser en de piramiden van Gizeh goed zien vanuit de lucht. Een aansluitende vlucht brengt ons weer naar Amsterdam en in het vliegtuig overdenk ik de afgelopen 2 weken. Egypte is ons echt 100% meegevallen. Vooraf waren we nogal sceptisch over het massatoerisme (waar we niet zo van houden) en de mentaliteit van de mensen maar dat blijkt onterecht te zijn. OK, in mei is het erg heet in Egypte maar daarentegen is het bij de bezienswaardigheden extreem rustig. De Egyptenaren hebben wij ervaren als vriendelijk en gastvrij, op een aantal hardnekkige verkopers na.


terug